Bir hata

   İnsan yalnız doğar, yalnız büyür ve yalnız ölür. Kimsesiz demiyorum. Yalnızlıktan bahsediyorum. Sonuçta her insan bir amaç için doğuyorsa, doğumu planlandığı gibi amacıda yalnız olarak planlanmıştır. Yani uzun lafın kısası demem o ki; insan hayatına kimseyi karıştırmamalı. Fikirlerinde, kararlarında, umutlarında, aşklarında yalnız olmalıdır insan. 
   Ben bu hatayı yaptım. Kararlarımı verirken, fikir edinirken, aşık olurken hep başka insanları kattım yanıma. Her işimi onlara göre yaptım. Bir yandan da amacım kendi fikirlerime, kendi görüşlerime, kendi hayatıma sahip olmaktı. Ne çelişki ama...
   Şimdi yalnızlığın tadını çıkarıyorum. Gerçek amacımın ne olduğunu daha iyi kavrayabiliyorum. Kararlarımı vicdanım rahat bir şekilde verebiliyorum. Bir yanlış yaptığım zaman zevkine varabiliyorum ve bunun suç olmaması için uğraşabiliyorum. 

Vesselam...