Büyük şeyler istediğinde büyük fedakarlıklar yapman gerekir. Benliğinden, kendinden, çocukluğundan... Ve bazende hayallerinden fedakarlık yapman gerekiyor. Bazen kalp kırman gerekiyor. Hep diyorum ya, karşılıksız hiç bir şey olmuyor.
Zorluklar çekiyorum, engeller aşıyorum, daha doğrusu aşmaya çalışıyorum. Bazen soruyorum "bu zorlukları hak edecek ne yapıyorum?" diye. Aklıma Edirnekapı'da ağlayan kadın geliyor, trende engelli oğlunu sırtında taşıyan baba geliyor, o geliyor bu gidiyor vs.vs. Bazen öyle anlar geliyor ki halime şükrediyorum. Gaza geliyorum, daha yükseğe zıplayıp engeli aşmak için uzaklara gidiyorum. Gittiğimde de koşacak gücüm kalmıyor. Sonra o gücü toplamak için uğraşıyorum. Uğraşırken bir çok kalp kırıyorum.
Sonra da öğreniyorum ki, ben bu isteklerin karşılığını değerlerimle ödüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder