Yaşadığı müddetçe kendisini aradı. Düşündü, çalıştı, uğraştı, afalladı...Her şeyin kötü gitmeye başladığı sırada buldu kendisini. Buldu sevdiğinin yüreğinde.
Onu dinledi kendini gördü,
Ona baktı kendini gördü,
Ona dokundu kendini gördü.
Her şey onun için mükemmel giderken; kendini kaybetmemek için, kendisiyle bir daha ayrılmamak için kendini göstermedi kendisine. Çünkü; ürkecekti, korkacaktı, nefret edecekti.
Bir müddet saklayarak devam etti kendisiyle görüşmeye. Güldü, ağladı, öptü, kokladı... Sonrasında birden yok oldu bütün neşe, duygular coştu, akıllar karıştı, eylemler saçma sapan haller almaya başladı.
Artık kendisiyle olamayacağını biliyordu. Çünkü ona kendini gösteremiyordu. Herkes tek bir ağızla "istese gösterir" dese de, gösteremiyordu işte.
En kötüsü de, en iç acıtıcı taraf da, bulduğu kendisi, kendisini ararken, "BURADAYIM!" diyemiyordu...
Onu dinledi kendini gördü,
Ona baktı kendini gördü,
Ona dokundu kendini gördü.
Her şey onun için mükemmel giderken; kendini kaybetmemek için, kendisiyle bir daha ayrılmamak için kendini göstermedi kendisine. Çünkü; ürkecekti, korkacaktı, nefret edecekti.
Bir müddet saklayarak devam etti kendisiyle görüşmeye. Güldü, ağladı, öptü, kokladı... Sonrasında birden yok oldu bütün neşe, duygular coştu, akıllar karıştı, eylemler saçma sapan haller almaya başladı.
Artık kendisiyle olamayacağını biliyordu. Çünkü ona kendini gösteremiyordu. Herkes tek bir ağızla "istese gösterir" dese de, gösteremiyordu işte.
En kötüsü de, en iç acıtıcı taraf da, bulduğu kendisi, kendisini ararken, "BURADAYIM!" diyemiyordu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder