Bir ben var bende, benden içeri

   Bir ben var bende, benden içeri... Ben vücut buldum ama o hala arayışlarda . Bu dünya da onun vucüt bulmasına izin vermiyorum. Zira onun vücut arayışı dediği, bedenimi istemesi. Benden sıkılmış, başka insanlarla da konuşmak istiyor...

   Söz geçiremiyorum bir türlü ona. " Sen bu dünyaya göre çok iyisin. Dışlarlar seni, muhatap olmazlar, üzülürsün, yeter artık kapat çeneni ben de biliyorum neyin doğru olduğunu!", " Lütfen vazgeç bu ısrarından her an seninle uğraşamam" diye yalvarıyorum anbean.

   Sürekli insanlık dışı davranışlarımdan dolayı bana öğütler veriyor. Ne zaman bu dünyanın gerektirdiği şekilde hareket etmeye kalksam, yapmamam için bana yalvarıyor. Sert çıkamıyor, bağıramıyor, kızamıyor...

   İnsanların O'nu dışlaması, sevmemesi umrumda değil. Sadece O'nu, öyle bir kişiliğin insanların hak etmediğini düşünüyorum.

   Çünkü insanlar kibirli,

   Çünkü insanlar gamsız,

   Çünkü insanlar kıskanç,

   Çünkü insanlar cimri,

   Çünkü insanlar vicdansız,

   Çünkü insanlar asabi,

   Çünkü insanlar egoist...

   Evet... Ben de bir insanım. Bu yüzden "insanlara" da ayak uydurmak zorundayım. Yeri geliyor egoist, asabi, bencil, kindar, gamsız olabiliyorum. Olmak zorundayım! Olmadığım zamanları ise sadece O'na borçluyum...